Beyindeki açlığı kontrol eden reseptörü daha iyi hedefleyen ilaçlar artık geliştirilebilir.
Ne kadar yerseniz yiyin her zaman açlık hissetmek birçok insanın yaşadığı bir mücadeledir. Bu sorun diyet veya yaşam tarzı değişiklikleri yapılarak çözülebilir, ancak bazı durumlarda belirli tıbbi durumların bir işareti olabilir. Tedavi edilmediğinde, bu sürekli açlık şiddetli obeziteye neden olabilir.
15 Nisan’da Science’ta yayınlanan yeni bir çalışma, beyindeki “açlık anahtarını kapatabilen” ilaçların önünü açma potansiyeline sahip. Weizmann Bilim Enstitüsü, Londra Queen Mary Üniversitesi ve Kudüs İbrani Üniversitesi’ndeki araştırmacılar, beyindeki açlık için ana anahtarın melanokortin reseptörü 4 (MC4 reseptörü) olarak adlandırılan ana anahtarın Üniversitelerden gelen birçok basın açıklamasına göre yemek yeme dürtüsü olduğunu söyledi.
Obezite, İlaçlar Ve MC4 Reseptörü
Bu reseptördeki genetik olarak kalıtsal mutasyonların, çocukluk çağında ciddi obezitenin nispeten yaygın bir nedeni olduğuna inanılmaktadır. Şirketler MC4’ü hedef alan ilaçlar yapmak için yarışırken, reseptör hakkındaki sınırlı bilgi, ilaçların çeşitli yan etkilere sahip olmasına neden oldu.
Kriyojenik elektron mikroskobu kullanılarak, MC4 reseptörünün 3 boyutlu yapısı ortaya çıkarıldı ve nasıl çalıştığına dair fikir verildi. Çalışma, obezite tedavisi için bir ilaç olan setmelanotide’yi (Imcivree), tok hissetmemize neden olan anahtara basarak MC4’ü harekete geçirdiğini ve bunu doğal tokluk hormonundan daha iyi yaptığını ortaya çıkardı. Kasım ayında ABD FDA tarafından onaylanan setmelanotid’in bildirilen yan etkileri arasında depresyon, intihar düşünceleri, erkeklerde kendiliğinden ereksiyonlar ve kadınlarda ters cinsel reaksiyonların yanı sıra mide bulantısı, ishal ve karın ağrısı yer aldı.
Moran Shalev-Benami, “Artık anahtarın kesin moleküler ayrıntılarını bildiğimize göre, bunu çok hassas bir şekilde hedeflemek ve bu ilk ilaçla karşılaşılan bazı yan etkilerden kaçınabilecek ilaçlar tasarlamak için kullanabiliriz” dedi.
Diğer deneyler sayesinde bilim adamları, kalsiyumun setmelanotide gibi doğal tokluk hormonuna da yardımcı olduğunu ortaya çıkardılar.
Ek olarak, MC4’ü aynı ailedeki benzer reseptörlerden ayıran sıcak noktalar tespit edilmiştir, bu da bilim adamlarının artık yalnızca MC4’e bağlanan ve böylece daha az yan etkiye sahip olan ilaçlar tasarlayabileceği anlamına gelir.
Çalışma, anti-obezite ilaçlarına ve MC4’ü doğrudan etkileyen genetik rahatsızlıkları olan insanlara yardım etmeye yönelik olsa da, diyet yapmaya çalışanlar için de etkileri olabilir.
