Malena: Güzel Yalnız Olmaz!
Ya dedikodu hiç icat edilmemiş olsaydı? Herkesin bildiği kendine kalsaydı? O zaman hiç hikaye de yazılamaz olurdu belki de. İnsan çoğu zaman kendine gerçeği söylemektense kulaktan kulağa aktarılan pislik dolu yalanlara inanmayı tercih eder. Malena’da bu göz boyamalar en incelikli şekilde anlatılmıştır. Bu konuda, “Kadın bedeni daima metalaştırılıyor mu?” gibi bir tartışmaya girmek gereksizdir. Çünkü kadın bedeni bir metadır, hatta en gerçek metadır.
Malena, kocasını savaşa göndermiş güzel bir kadındır. Sokağa çıktığında kasabadaki tüm erkekler gözlerini ondan alamamakta ve onunla sevişmeyi düşlemektedirler. Malena’nın onlara sunabileceği bedeninden başka neyi vardır? İsterse binbir türlü yeteneğe sahip olsun… Evet, kadın bedeni de erkek bedeni de cinsel arzular işin içine girince ancak birer madde, birer arzu oyuncağıdır. O belirli nesneyle ilgili tatmine ulaşılmadıkça da öyle kalmaya devam edecektir. Filmde Malena’nın replikleri filmlere adını vermiş diğer karakterlerin filmleri düşünüldüğünde ne kadar az… Oysa Malena’nın konuşması gerekmiyor. Malena’nın varlığı maalesef bir aç kurt olan toplumun orta yerine atılmış durumdadır ve onun yerine herkesin onun hakkında söyleyecek sözü vardır.
Bir saatten sonra onunla kurulacak her iletişim bedenini elde etmek için olacaktır. Yada yanından geçtiği kadınların hasetlerinden ağızlarından dökülen kin dolu cümleleriyle… Erkekler için arzunun, kadınlar için nefretin nesnesidir. Toplumun ona çektiği her kılıç aslında Malena’yı haklı kılmaktadır; güzel ve yalnız olmaktan gelen hakkını teslim etmektedir. En başından beri ona bu sebepten karşıdırlar, hakkında bu yüzden bu kadar çok konuşurlar: “Nasıl güzel ve yalnız olabilir?” Bu demektir ki, “Bari içimizden biriyle birlikte olsa ya?” Sonunda Malena biriyle birlikte olduğundaysa başından beri haykırmak istediklerini söylerler: “Orospu!”
Kocasından sonra babasını da kaybeden Malena geçim sıkıntısı çekmeye başlar. Bir gün kasabanın göbeğindeki kafeye oturur, tanınmış bir orospunun yanına… Sigarasını çıkarır, etrafındaki her erkek çakmak uzatır. Böylece Malena tescilli bir orospu olmuştur. Tıpkı en başından beri herkesin olmasını istediği gibi. Malena’nın yaptığı aslında itaat etmektir.
Renato ise aslında filmin seyircileri olan bizleriz. O, uzaktan izler Malena’yı, onu düşünerek otuzbir çeker, kokusunu alabilmek için yakınından geçer, öpmek için sıraya girer ancak her şey olup bitene kadar onunla bir göz teması bile kuramaz. Hep dışarda kalır. Her konuda. Ona beslenen cinsel istek konusunda bile. Bir tür erotomani geliştirip, her an onun kahramanı olmayı düşler.
Kadınlar, değersiz bir orospu olan Malena’yı dövdüğünde bile karşı çıkamaz. Onunla ilgili en ufak temas bile evrende müthiş dalgalanmalara sebep olacakmış gibi yüceltmektedir belki de Malena’yı gözünde… Onunla birlikte olan bir erkek gördüğünde Malena’ya hiç kızamaz. Tanrı’ya bile kızar ama ona kızamaz. Onu gerçekten sevmiştir çünkü. Aşk tam olarak Renato’nun yaşadığıdır bence: cinsel istek + tapınma. Ya onu sevmek, yada nefret etmek durumundadır artık…
Güzel yalnız olmaz. Bunu mu anlamalıyız? İnsanın özü birdir. Hamuru farklı yoğrulmuş olsa dahi sonuçta hep bir hamurdandır. Malena, herkes içindir; herkes onunla olmayı istemekte, kendisi onunla olamasa da en azından birinin onunla olması gerektiğini düşünmektedir. Bir kolsuzla da olsa Malena biriyle olmalıdır. Herkes için ulaşılacak daima daha iyi bir mertebe vardır; daha iyi bir iş, daha güzel bir eş, daha huzurlu bir hayat…
Etrafımızdan sahip olabileceğimiz onca şeyin akıp gittiğini gördüğümüzde ise kötü etkileniriz. Sinirleniriz, stres yapıp çabuk yaşlanırız, hüzünleniriz. Bazen akıp giden zamana bile söyleniriz, ki elde tutması en imkansız olandır o. Malena gerçek bir arzu nesnesidir, gerçek bir meta. Yanımızdan Malenalar hep geçip gidecek, hepsi farklı ruh halleri uyandıracaktır. İyiyi kötüyü bırakın, yüce bir insan olmanın sırrı özüne ihanet edip akıp giden ne varsa kayıtsız kalmaktan geçmiyor mu?
Yazar: Ahmet Yıldırım
