Daha önce, interneti aslında kimin icat ettiğini hiç düşündünüz mü? Bazı insanlar internet sayesinde milyoner kazandı. Ama yaptıkları şey sadece interneti kullanmanın akıllı yollarını bulmaktı ve yaptılar. Buna göre interneti icat eden insan trilyoner olmuş olmalı… Öyleyse, bu muhteşem insan kim?
Acaba İsveç yeraltı laboratuvarlarından birindeki İngiliz bir süperzeka mıydı? Belki. Ruslar tarafından nükleer imhayla tehdit edilen zeki Amerika Birleşik Devletleri vatandaşları mı?
Bilgisayar ağlarına “Internet” demeyi tercih etmiş Fransız bilim insanları mıydı?
Ya da yararlı olduğunu bildikleri, ama böyle devasa olduğunu farketmedikleri bir şeyler üstünde çalışan sayısız bilim insanı sayesinde miydi?
Pekala, bazı gerçekleri netleştirelim. Birbirine bağlı yüzlerce şebekeden oluşan, internet diye bir şey var. Birbirine bağlı bilgisayarlar kullanılarak, bilgiyi daha kolay paylaşılır bir hale getirme yolu olan. Dünya Çapında Ağ , diye adlandırılan bir sistem mevcut.
Biz interneti yaklaşık 40 yıllık bir süreç ile oluştuğunu düşünüyorduk. Fakat internet ABD tarafından, nükleer savaş sırasında ayakta kalabilen bir iletişim şebekesi edinmek amacıyla geliştirildi. İşlemci hızını ve bilgisayarların birbiriyle güç paylaşımı yapabilmesini sağlayan özelliği optimum seviyeye getirmekle ilgiliydi.
Bunun sebebi 1960’lara kadar hiç şebekenin olmayışıydı. Ana bilgisayar denen, bilgisayar işlemlerini ancak teker teker gerçekleştirebilen bir oda büyüklüğündeki dev makineler.
Güç paylaşımıyla birlikte, bu dev makineler birden fazla işi aynı anda yapabilmeye başladı, bu da onların birden fazla bilim insanı tarafından aynı anda kullanılabilmesi demekti. Bilgisayarları birbirine bağlamaya başladığında, bu bağlantıları daha kolay yapabilmek için neye ihtiyacın olduğunu düşünmeye başlarsın.
1970’lerin başlarında epey bilgisayar altyapısı mevcut, ama iletişim biçimsiz ve karman çorman, çünkü farklı şebekeler birbiriyle iletişim kuramıyor.
Bu problemi çözen ise TCP/IP sistemi oldu. TCP/IP’ler, veri paketlerini sınıflandıran ve aynı verinin bazı parçaları farklı yollar izlese de aynı noktada buluşup eski haline gelmesini sağlayan şebekeler birbiriyle gerçekten haberleşebilmeye 1975 yılında başladı. Bu nedenle, internetin başlangıcının bu olduğu iddiası ortaya atıldı.
E-Posta’nın Önemi
ARPANET, 1970 yılında geliştirildi. 1976’da çoğu internet trafiği e-posta yoluyla ilerliyor, çünkü akademisyenler elektronik pos-it’lerin dead-core(?) olduğunu düşünüyordu. Birbiriyle haberleşebilen şebekeler ile birlikte, iletişim çok daha kolay hale geliyordu.
Ama bütün bu iletişim yazı tabanlıydı ve görüntü bakımından çirkindi. 1980’lerde, Timothy Berners-Lee isimli bir İngiliz, fizikçilerin evrenin yapıtaşlarını araştırdığı CERN’de ve Avrupa Nükleer Araştırmalar Merkezi’nde zaman geçirdi.
Bilim insanlarının verilerde düzeltmeler yapmak, bu verilerin işlenmesini daha kullanışlı hale getirmek ve bu verilerin paylaşımını kolaylaştırmayı amaçlıyordu. İnternet tarayıcılarını mümkün kılan URL, HTML ve HTTP kullanarak bu isteğine ulaşmış oldu.
Kendi tarayıcısına Dünya Çapında Ağ, yani World Wide Web adını verdi. İnterneti icat etmese de, Web’i icat etmiş oldu. Böylece tarihteki ilk websitesi, 1991 yılının Ağustos ayında, CERN, Fransa’da tasarladı.
Temel altyapının yaratılmasıyla, anahtar teknolojiler icat edilmiş olup, 1980’lerde internet mesaj panoları yaygınlaştı. Telefon şirketleri dijital iletişimin pazar payını görmüş, web tarayıcıları 1990’lı yıllarda yaban ateşi gibi her yere yayılmış, ve sıradan insanlar tarafından da e-posta keşfetmiş oldu. Daha sonradan internet hızla ve kararlılıkla yayıldı ve 1995’te büyük kalabalıklar için dahi kullanılabilir hale geldi.
İnternet, iletişim kurmaya ihtiyaç duyduğumuz ve iletişim kurmayı sevdiğimiz için var. Bu yüzden Dünya’daki baskın tür biziz. İnternetin doğal bir evrimsel basamak olduğunu, ve iletişime duyulan ihtiyacın bir sonucu olduğunu söyleyebiliriz.
Özel biri tarafından yaratılmadı, ama tuğlalar dünyanın her yerinden bütün o havalı bilim insanları tarafından yerleştirildiğinde,bir anlatım aracı, internet bir iletişim aracı, bir araştırma aracı, bir casusluk aracı, bir alışveriş aracı, bir propaganda aracı, bir flört aracı, bir eğlence aracı, hatta şu an bile yapıyor olabileceğiniz, çalışıyormuş gibi görünüp işten uzaklaşmanın bir yolu haline geldi veya getirildi.
