Biz fark etsek de etmesek de, mikroplastikler dünyanın her yerine ve organizmaya sızıyor. Bu çok küçük plastik parçaları, bilim adamları dünyanın en ücra bölgelerinde bile buldu. En son örnek, seyrek nüfuslu Washington kıyılarındaki ustura istiridyeleridir.
Her yıl milyonlarca ton plastik deniz ekosistemlerine giriyor ve önümüzdeki yıllarda miktarların artması bekleniyor. Zamanla, okyanustaki plastik eşyalar mikroplastikler olarak bilinen daha küçük parçalara ayrılabilir.
Bunlar bir pirinç tanesi büyüklüğünde veya daha küçük olabilir ve hareket etmeyenler de dahil olmak üzere her tür deniz canlısı tarafından sindirilmesini kolaylaştırır. ABD’deki Portland Eyalet Üniversitesi’nden araştırmacılar, istiridye biçerdöverlerini inceledikten sonra Washington’daki Olimpik Ulusal Park’taki sekiz kumsaldan toplanan jilet istiridyelerindeki mikroplastik yoğunluğunu inceledi. Daha sonra, onları yiyenlerin yıllık mikroplastik maruziyetini tahmin ettiler.
Plastik her yerde
Ustura midye (Siliqua patula), Alaska’dan Güney Kaliforniya’ya kadar Kuzey Amerika’nın batı kıyısında Pasifik sahillerinde bulunur. Washington Eyaletinde, ustura istiridyeleri yerleşmek ve büyümek için zengin kıyı sularına güveniyor ve çok fazla yerleşim yerinde bulunmayacak kadar şanslılar.
Balık ve Vahşi Yaşam Dairesi ve bölgede yaşayan kabile hükümetleri tarafından birlikte yönetilirler. Tür, bir veya daha fazla eğlence amaçlı balıkçılık açılışları sırasında şanslarını istiridye aramaya çalışırken her yıl Olimpik Sahil kıyılarına binlerce ziyaretçiyi çekiyor. Eğlence amaçlı balıkçılık, genellikle uykulu kıyı kasabalarını ziyaretçilere enjekte ediyor, otelleri ve restoranları dolduruyor ve ekonomiye milyonlarca dolar getiriyor.
Çalışma sırasında araştırmacılar,% 99’u mikrofiber olan 138 istiridye örneğinde 799 şüpheli mikroplastik buldu. Her istiridye, ortalama olarak yedi parça plastik içeriyordu. En kuzeydeki Kalaloch Plajı’ndan elde edilenler, diğer yedi bölgedeki istiridyelerden önemli ölçüde daha fazla mikroplastik içeriyordu.
Araştırmacılar, bir konumun diğerlerinden daha fazla mikroplastik içermesinin ardındaki nedenleri araştırmadı, ancak çalışmanın baş yazarı Britta Baechler, Kalaloch ile diğer siteler arasında arazi örtüsü türlerinde önemli bir fark olmadığını söyledi. Bununla birlikte, Kalaloch, tüm sitelerin Seattle metropol bölgesine en yakın olanıdır.
Baechler ve ekibi, bütün istiridyeleri (asgari düzeyde bir hayvan yırtıcı hayvan tarafından tüketilmiş gibi işlenmiş) karşılaştırdı ve bir kişi tarafından yenilmiş gibi hazırlanmış istiridyeleri temizledi, gutted, kum kalıntılarından ve kumdan arındırdı. Temizlenmiş istiridyelerde mikroplastik sayısının yarı yarıya azaldığını, ancak hala mevcut olduğunu buldular.
Araştırmacılar tarafından yapılan ankete katılan 107 kişinin% 88’i istiridyeleri yemeden önce temizlediklerini söylediği için, bu insanlar için bir teselli. Ancak istiridyeleri temizlemeden yiyen okyanus avcıları için ve daha sonra bu avcıları yiyen insanlar için kötü bir haber.
Bu, istiridyelerden diğer deniz organizmalarına bir mikro plastik zinciri oluşturur. Anket, araştırmacıların yemek başına yenen ortalama istiridye miktarını ve her yıl yenen istiridye yemek sayısını tahmin etmelerini sağladı. Bu verileri istiridye başına ortalama mikroplastik sayısıyla birleştirdiler ve istiridye tüketicilerinin her yıl maruz kaldığı mikroplastik sayısını tahmin ettiler.
İddialarını yemeden önce temizleyenler yılda 60 ila 3.070 mikroplastik tüketirken, bağırsakları, solungaçları ve diğer organları çıkarmadan hepsini yiyenler yılda 120 ila 6.020 mikroplastik tüketiyor. Yine de bunun insan sağlığı üzerindeki etkisi henüz net değil.
“Bu tek deniz ürününden mikroplastik maruziyet tahminlerimiz, bağlam açısından, inhalasyondan, şişelenmiş içme suyundan ve diğer kaynaklardan muhtemelen aldığımızdan çok daha düşük, ancak deniz türlerimizde veya deniz ürünleri ürünlerimizde hiçbir plastik miktarı istenmiyor,” dedi Ocean Conservancy üyesi Bachler yaptığı açıklamada.
Araştırmacılar, Washington’un kıyı çevresinde ve besin ağlarında mikroplastiklerin varlığı, Pasifik traş makinesi istiridyelerine, avcılarına ve sayısız diğer deniz türüne yönelik ekolojik zarar potansiyeli konusunda endişeleri artırdığını söyledi. Mikroplastiklerin deniz ortamına geçişini ele almaya çağırdılar. Yine de bu çok büyük bir görev.
Bu yılın başlarında yapılan bir araştırma, dünyanın deniz tabanı, her yıl okyanuslara giren çöp yığınlarından ayrıştırılan 14 milyon ton mikroplastikle dolu. Bu, dünya çapında yerelleştirilmiş çalışmalardan alınan önceki tahminlerden 25 kat daha büyüktür.
