Pallas kedisi (Otocolobus manul), alışılmadık ve sevimli görünümü ile bilinen küçük bir yaban kedisidir: düzleştirilmiş ve yuvarlak bir yüz, tıknaz yapı ve süper kabarıklık, şişman ve peluş görünmesini sağlar.
Pallas Kedisi hakkında ilginç bilgiler
Pallas kedisi manul adıyla da anılır. Alman doğa bilimci Peter Pallas, bu kedileri 1776 yılında Felis manul olarak sınıflandırmıştır. ‘Manul’ kelimesinin kökeni Moğol dilinden gelmektedir. Şu anki bilimsel adı olan Otocolobus, Yunanca’da ‘çirkin kulaklı’ anlamındadır. Pallas kedisi uzun kürkü, sağlam yapısı ve düzleştirilmiş yüzü nedeniyle yerli Fars ırkının atası olduğu bilinmekte.
Tüm bu tüyler boyut yanılsamasını yaratır. Pallas kedileri büyük ve uzun kılları nedeniyle gerçekte olduğundan daha büyük ve ağır görünürler.
Pallas kedilerinin yaşam alanları, Batı Asya’dan batı Çin‘e kadar Orta Asya’da yaşıyorlar. Bu aralık dahilinde Pallas kedileri, yaklaşık 15.000 fit yüksekliğe kadar kayalık bozkır ve otlakların soğuk ve kurak ortamlarını tercih ediyor.
Pallas kedileri tüyleri normal kedilre göre çok daha uzundur. Kürkleri, göbek ve kuyruklarında üst ve yanlarından neredeyse iki kat daha uzundur. Muhtemelen, bu, kedileri karda veya donmuş zeminde yaşarken sıcak tutmaya yardımcı olur. Kürklerinin uzunluğu ve yoğunluğu da mevsimsel olarak değişir, kışın daha uzun ve daha sıktır.
Pallas kedisi iki ana renk aşamasından geçer. Kışın, kürkleri daha gri ve daha düzgün renktedir, yaz aylarında kürklerinde daha fazla şerit ve koyu sarı renkler vardır. Kuyruklarında siyah halkalar, alınlarında dağınık siyah lekeler ve gözlerinden yanaklarından aşağı doğru uzanan koyu çizgiler bulunur. Kürklerinin buzlu, gümüş görünümü, saçlarındaki beyaz uçlardan kaynaklanmaktadır.
Pallas kedileri yalnız yaşarlar. Hem erkekler hem de dişiler yaklaşık iki ila üç mil’lik işaretleme bölgelerini koklarken, yalnız ve bölgeseldirler. Pallas kedileri günlerini diğer hayvanlar tarafından yapılan mağaralarda, yarıklarda ve yuvalarda geçirir ve avlanmak için gün batımına doğru ortaya çıkarlar.
Çok kısa bir çiftleşme mevsimi vardır. Dişi Pallas kedileri çoğu kediden daha kısa bir süre için sadece 26 ila 42 saat boyunca östrustadır. Çiftleşme Şubat ve Mart aylarında gerçekleşir ve dişiler Nisan ve Mayıs aylarında iki ila altı yavru doğururlar. Dört aylıkken, yavru kedi anneleriyle avlanmaya başlar ve altı ay yetişkin boyuna ulaşırlar. On ila on bir aylıkken üremeye hazır hale gelirler.
Pallas kedileri pusarak avlanırlar. Avlanmak için kısa bitki örtüsü ve kayalık arazi kullanarak avlarını takip ederler veya diğer hayvanların yaşadıkları yuvaların girişlerinde beklerler. Pallas kedileri esas olarak pikasların yanı sıra diğer küçük kemirgenler, kuşlar ve nadiren böcekleri avlar.
Pallas kedileri kötü koşuculardır. Kompakt gövdesi onu kötü bir koşucu yapar. Takip edildiğinde, kayalar veya küçük çatlaklara sığınmak zorundadır.
Pallas kedileri çeşitli sesler çıkarır. Heyecanlandıklarında küçük bir köpeğe benzer bir ses çıkarırlar. Pallas kedileri de mırıldanabilmektedir.
