Satürn, yüzyıllardır herkesi büyüleyi başardı. Gezegenin halka sistemi keşfedilir keşfedilmez, akla takılan en önemli soru ise “Satürn’ün neden halkaları var?”
Satürn’ün neden halkalara sahip olduğuna ve bunların neden yapıldığına dair en basit cevap, gezegenin yüzeyinden farklı mesafelerde büyük miktarda toz, parçacık ve buz biriktirmiş olmasıdır. Bu öğeler büyük olasılıkla yerçekimi tarafından tutulmaktadır. Halkalar, bu enkaz halkalarından yansıyan ışığın dalga boyları nedeniyle ortaya çıkar.
Bazı bilim adamları Satürn’ün çok büyük olabileceğini düşünüyor. Yerçekimi o kadar güçlü ki, uzayda bulunan enkazları tutabilmektedir. En az 62 uydusu olmasının nedeni de budur. Bu uydular halkalara parça ekler ve halkalardan gelen parçaları çeker.
Satürn’ün halkalarında başlangıçta biriken tüm materyalin bir dizi asteroit çarpması olduğuna dair ortak bir teori de ortaya atılmıştır. Aslında çarpışmalar gezegenler arası değil uydular arasında olmuştur. Çarpışmadan sonra, asteroit kalıntıları ve aylardan gelen enkaz, gezegenin çekim kuvvetinden kurtulamadı.
NASA’nın Cassini Satürn Misyonu üzerinde çalışan önde gelen bir gezegen astronomu olan Larry Esposito’ya göre, önceki modeller Satürn’ün halkalarının ya küçük bir uydunun, yerçekimi tarafından parçalanmış bir kuyruklu yıldızdan kaynaklandığını belirtti. Ancak bu fikir, halkaların neden bu kadar buzlu olduğunu açıklamada başarısız oldu çünkü uydular ve kuyruklu yıldızlar büyük miktarda kaya içeriyor.
Ancak şu an için bu kayalık uydular açıklanamazken, Satürn’ün halkalarının gizemi devam ediyor.
Satürn’ün Uydularından Kaynaklanan Eğimi
Ayrıca, araştırma ekibi, dört ana uydusunun yörüngeden ayrılması nedeniyle benzer bir eğilme geçirmesi ve Uranüs’ün yörüngesiyle rezonansa girmesi beklenen Jüpiter gezegeniyle ilgili benzer sonuçlara çoktan ulaşmıştı: önümüzdeki beş milyar yıl boyunca, Jüpiter’in eğilimi eksen 3 ° ‘den 30 °’ nin üzerine çıkabilir.
Kaynak: www.eurekalert.org
